Pokora

jest drogą niezwykle trudną i piękną. Pozwala na pewien luksus, swobodę działania i dystans do siebie i tego co robię. Gdyż: nie jestem najlepszym, choć staram się działać dokładnie; nie jestem wiecznym, bo każdy dzień może być moim ostatnim. Nie zjadłem wszystkich rozumów, choć chciałbym wiedzieć wiele. I tak można mnożyć, ale nie oto chodzi. Codziennie chcę się jej uczuć, codziennie chcę nią kroczyć, codziennie korzystać z tego luksusu, choć czasem tego nie widać...

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Człowiek planuje Pan Bóg krzyżuje...

Jeśli tylko chcesz...

Chrześcijanin - kto to taki??