Czy pokora może imponowac?

A jak tak to czym? Prawdziwy obraz pokory jest bardzo często wypaczony. Pokora jest zazwyczaj kojażona z bezradnością i brakiem własnego zdania. Jest to przekłamany obraz tej szlachetnej postawy. Z resztą ten stereotyp bardzo solidnie łamią osoby święte i kandydaci na ołtarze. Znany nam i kochany do dziś Papież Jan Paweł II swą postawą odważną i zdecydowaną przedstawia zupełnie inny wizerunek pokory. Pokora to prawda, najpierw wobec siebie. Muszę siebie dobrze znac, aby stanąc w prawdzie wobec siebie. Muszę wiedziec w czym jestem dobry, a w czym zawalam, muszę w końcu zdawac sobie sprawę z tego, że nie jestem wszemogący i zdarza mi się popełniac błedy (i nawet jest to częste zjawisko). Tylko wtedy mogę stanąc w pokornej postawie najpierw wobec siebie. Potem wobec Boga i bliźniego. Pokora to naturalnośc. Pokorny człowiek nie próbuje odgrywac inną osobę, nie on tego nie potrzebuje. Jest poprostu sobą i robi to co najlepiej umie. Pokorny człowiek oddaje się całkowicie temu co jest mu zlecone, ale robi to po swojemu, bo jest sobą. Myślę, że pokora zatem może imponowac i to robi. Prawdziwie pokorny człowiek zna swoje możliwości i jest sobą. To własnie pokora nam imponuje zarazem prostotą, jak i odwagą i dziecięcą ufnością Bogu.Takiej postawy życzę przede wszystkim sobie jak i tobie.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Człowiek planuje Pan Bóg krzyżuje...

Jeśli tylko chcesz...

Warto rozmawiać – czyli prowadzić dialog